Jan & Jan - De Muur!

Vraag Jan Ykema: Jan, dit keer geen vraag. Gewoon het verhaal over De Muur, over Ramon Hoekstra, vertellen. Inspirerend.  It's all yours!


Hoewel de titel wellicht anders doet vermoeden, dit keer geen stukje over wielrennen. Nee, dit keer slaat De Muur niet op De Muur van Geraardsbergen, de legendarische muur van Vlaanderens Mooiste. De muur die natuurlijk zo spoedig mogelijk  weer in het Belgische parcours moet worden opgenomen. Nee, dit keer gaat het over een andere muur. Een muur in ons huis, in Koudum.

Januari 2014                                                                                                                                           
Toen Jolanda en ik het besluit hadden genomen om het mooie Groningen te verlaten voor het prachtige Friese dorpje Koudum, wisten we dat we veel lieve vrienden en vriendinnen in de toekomst minder vaak zouden gaan zien. Niet een prettige gedachte, natuurlijk. Om er toch voor te zorgen dat we vaak aan hun zouden denken, en zo getriggerd zouden worden om contact te onderhouden, bedachten we het volgende:  “We vragen iedereen die ons dierbaar is om een levensspreuk of inspirerende tekst op te sturen.” Die tekst komt dan op een muur te staan. Zo krijgen we in ons nieuwe huis een muur die vol staat met mooie en inspirerende teksten van bijzondere mensen. Elke keer in het voorbijgaan worden  we er dan aan herinnerd hoe rijk ons leven is. Er aan herinnerd hoe ontzettend veel lieve, aardige en mooie mensen we om ons heen hebben. En dat we daar dankbaar voor moeten zijn. Toen we de oproep op Facebook plaatsten, stroomden de spreuken en wijsheden binnen. Vaak met een mooi en persoonlijk verhaal erbij.  We sloegen alle inspirerende teksten op in het mapje ‘Muur Koudum’.

December 2014
Ik kwam thuis van m’n werk en zag Jolanda in het atelier staan. Ze stond lekker voor de brandende houtkachel met een kop koffie in de hand. Ze keek me aan en vroeg: “Hé pop, mooie dag gehad?”  Een glimlach begeleidde de woorden.
 “Ja, super! Jij ook?” antwoordde ik.
 “Ja, ik ben met de muur begonnen. Erg leuk. “ Ze wees naar de muur waarop ze met een zwarte permanent marker een tiental teksten en spreuken had gezet. “Mooi, hè?”
Ik keek naar de muur en las een paar teksten. Be the type of person you want to meet – Rianne Ananias. A good hockeyplayer plays where the puck is. A great hockeyplayer plays where the puck is going to be. – Hayte de Jong (een citaat van Wayne Gretzky). En: Zelfs een weg van duizend mijl begint met één enkele stap – Jan Jelle Jongsma. Ik vond ze prachtig. Het was, hoewel hij nog niet af was, nu al een inspirerende muur.
“Mooi, Jo. Heel mooi.”
Toen viel mijn oog op een andere zin die centraal op de muur stond. Geniet van het leven, het is later dan je denkt – Ramon Hoekstra.
“Godsamme!” vloekte ik van binnen. Ramon…   

Vriendschapsverzoek Facebook
Ergens in januari van 2014 kreeg ik een Facebook-vriendschapsverzoek van ene Ramon Hoekstra. Ik kende deze jongen niet persoonlijk maar had z’n naam al wel voorbij zien komen bij Speedskating, the good old days, een groep mensen die op Facebook haar liefde deelt voor het schaatsen. Ik had al snel door dat deze jongen uit Harlingen geen kwaad in zich had en dus accepteerde ik z’n vriendschapsverzoek. Binnen een uur kreeg ik een privébericht. Ramon had m’n verhaal over Dan Jansen gelezen en had het mooi gevonden. Daarbij vond-ie m’n muziek mooi. Vandaar ook dat hij contact had gezocht. Zo kon hij beter op de hoogte blijven van alles waar ik mee bezig was. Of ik dat niet erg vond, voegde hij daar aan toe. Ik gaf aan dat ik dat helemaal niet erg vond en dat ik het fijn vond dat hij contact had gezocht. Ook bedankte ik hem voor z’n complimenten voor m’n werk. Ik gaf aan dat ik het leuk zou vinden om contact te blijven houden. Ramon reageerde opgelucht.
Daarna onderhielden we dat contact ook daadwerkelijk, meestentijds via Facebook Messenger. Wat me al snel duidelijk werd was dat Ramon een enórme sportliefhebber was. Echt, hij volgde alles: wielrennen, voetbal, tennis, kaatsen en het schaatsen. Toen ik hem hierover aansprak, zei hij dat z’n ouders hier verantwoordelijk voor waren. Ze hadden thuis altijd naar sport gekeken. Hij was  zelf geen actief sportbeoefenaar geworden maar ernaar kijken vond hij prachtig. Dit bleek ook wel uit z’n Facebook-posts de maanden erna, die waren vaak sportgerelateerd. Bij elk sporttoernooi – Olympische Spelen Sochi, NK Allround op De Coolste Baan van Nederland, WK Brazilië – gaf Ramon even zijn mening en gaf aan hoe trots hij was op de succesvolle Nederlandse sporters. Als buitenlandse sporters goed hadden gepresteerd, dan gaf hij die – ere wie ere toekomt - ook de credits die ze verdienden.
Ramon had een lichte fysieke- en cognitieve achterstand, maar er huisde in hem, merkte ik al snel, ook een wijs man. Hij keek met de ogen van z’n hart. Toen Jolanda en ik op Facebook vroegen naar een inspirerende spreuk voor op onze muur, reageerde Ramon snel en kwam met twee prachtige spreuken. Geniet van het leven, het is later dan je denkt. En: Tel wat je hebt, niet wat je mist.

Juli 2014
Op 14 juli 2014 zag ik plots nare berichten op Ramons timeline staan. Woorden als ‘Niet te bevatten’ en ‘Rust zacht’ kwamen voorbij. Al snel begreep ik dat het mis was, dat Ramon plotseling was overleden. Een hartstilstand was hem fataal geworden, bleek achteraf. De jongen die ik nog nooit in eigen persoon had ontmoet maar met wie ik me al wel verbonden voelde omdat hij me had weten te motiveren en inspireren, was er niet meer. Deze gedachte maakte me ontzettend verdrietig. Ik dacht ook regelmatig aan z’n familieleden en vrienden. Hoe erg moest het voor hen wel niet zijn? Ik plaatste een berichtje op Ramons timeline om hun sterkte toe te wensen, wist ook niet wat ik anders kon doen.

De eerste weken na Ramons dood schoot hij regelmatig door m’n hoofd, maar eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik daarna ook redelijk snel weer op de automatische piloot verder leefde. De ‘bewuste momentjes’ werden weer minder, zeg maar. Tot het moment dus waarop ik Ramons spreuk las. Ik besefte me dat ik (onbewust) weer verkeerd bezig was geweest en dat ik me meer moest focussen op waar het daadwerkelijk om draait in het leven: de liefde.

Ik ben Ramon ontzettend dankbaar dat hij deze tekst in januari 2014 naar me toe heeft gestuurd. Ik word er nu elke dag aan herinnerd dat ik moet genieten van het leven. En dat probeer ik dan ook zo bewust mogelijk te doen.  Ik geniet van m’n kinderen; van m’n vrouw; van het muziek maken; van sporters die álles uit zichzelf halen; van m’n familie; van de buren; van het weer; van m’n leerlingen; van het schrijven; van alle mensen die dichter bij zichzelf komen te staan en van nog veel meer. Kortom, ik geniet van het leven. En ik moet zeggen: ik voel me er ont-zet-tend goed bij.
En mocht er een moment komen waarop ik dat minder doe, omdat ik bijvoorbeeld vind dat bepaalde zaken niet snel genoeg gaan (zo heb ik nog een optreden op Pinkpop, ITTGWO, DWDD, Lowlands of Welcome to the Village op m’n verlanglijstje staan), dan heeft Ramon ook nog een tweede wijze spreuk voor me klaar liggen: Tel wat je hebt, niet wat je mist. En dat is natuurlijk ook een waarheid als een koe.
Mensen, als eerbetoon aan Ramon Hoekstra: Enjoy your life!